Het toneelstuk draait om vier personages die samen aan tafel zitten en proberen met elkaar te praten, maar steeds verzanden in herhaling, misverstanden en stilte. Ze zoeken naar verbinding en betekenis, maar slagen daar nauwelijks in. Het diner dat ze willen houden komt niet echt op gang – net als hun gesprekken en relaties.
Het stuk is een tragikomedie die laat zien hoe mensen langs elkaar heen leven, hoe moeilijk echte communicatie is, en hoe we blijven proberen ondanks het ongemak en de leegte. De stijl is absurdistisch en minimalistisch, met veel herhaling en onderkoelde humor.
Het is een voorstelling over menselijke onmacht, verlangen en de komische tragiek van het dagelijks leven.